Simon en Iris wonen met hun dochter Linde nu ruim zes jaar op een schilderachtig mooi plekje precies tussen de Holterweg en de N332 zodat je beide wegen net niet hoort. De eerste indruk is dat de boerderij prachtig verbouwd is tot woonboerderij. Dat is het ook, op één aspect na, het energieverbruik is hoog.
Het gebouw heeft al mooie duurzame voorzieningen. Zo is er een regenwateropslag onder de grond. Het regenwater wordt gebruikt als spoelwater voor het toilet en als tapwater voor het buitengebruik. Er zijn al dikke spouwmuren, en de deuren en dakkapel zien er stevig uit. Maar toch, als Simon en Iris ‘s avonds stil zitten voel je de kou over de grond trekken en dat geeft hen te denken.
Het dak moet eigenlijk een keer vernieuwd worden want de pannen zijn versleten. Er is nog asbest dakbeschot en dat moet ook een keer anders. “Als je zoiets doet kun je het maar beter goed en duurzaam doen” zegt Simon, en dat resulteert in plannen voor een dak met een natuurlijke materialen voor de isolatie. Als de plannen met de aannemer worden besproken blijkt dat er nog wel meer plekken zijn die beter geïsoleerd kunnen worden. Op sommige plaatsen is geen spouwmuur.
Zo ontstaat het idee om een energiecoach te vragen om het huis eens goed te bekijken. Het toeval wil dat de vorige bewoner van het huis, Huub Holstein, een van de energiecoaches van Lochem energie was (hij is het inmiddels niet meer). Een energiecoach kijkt niet alleen zelf naar het huis, maar hij laat vooral zijn infraroodcamera kijken. Die foto’s moeten vroeg in de ochtend gemaakt worden omdat dan het meeste warmteverschil bestaat tussen de buitenlucht en de binnenkant van de woning. Waar het temperatuurverschil het grootst is ontsnapt de meeste warmte.
In het geval van de boerderij van Simon en Iris leidt het tot verrassende resultaten want sommige delen van het huis zijn anders dan ze lijken te zijn. De robuuste houten voordeur blijkt een warmtelek van jewelste. De stevige erker in het dak straalt de warmte naar buiten. En die dikke muur… daar blijkt weinig werkende isolatie meer in te zitten en dan is de isolatiewaarde meteen een heel stuk minder. Het is met de foto’s van de energiecoach als met zoveel dingen; een beeld zegt meer dan 1000 woorden. Het overtuigt Simon in één oogopslag van de noodzaak van meer isolerende maatregelen dan het dak alleen. “Eerlijk gezegd dachten wij dat het huis wel prima was wat betreft de isolatie op het dak na, maar de beelden maken de zaak volkomen duidelijk; hier moet meer gebeuren”.
Simon laat me het rapport zien dat voornamelijk bestaat uit de foto’s van de warmtecamera. Je ziet meteen de helderrode en zelfs witte plekken. Eigenlijk heel mooi dat je helemaal geen ingewikkelde technische taal, materiaalkennis of rekentools nodig hebt. Een kleuter kan zien wat er aan de hand is. Vanwege de Coronatijd is de coach ook niet thuis geweest om het verhaal uit te leggen, en dat is ook helemaal niet nodig.
Simon wacht op de offertes om een en ander te realiseren. Naast de isolatie is er de wens voor zonnepanelen op het terrein, er mag 50m2 vergunningsvrij. Voldoende voor het eigen gebruik maar liever zou hij er nog wat bijleggen. Dan zou de elektra ook in de warmte kunnen voorzien en ook energie leveren voor de elektrische auto die er vast en zeker een keer komt. Natuurlijk gaat ons gesprek over de techniek en de kosten, maar als ik vraag naar wat het belangrijkste motief is geweest dan is dat toch ‘het goede gevoel’.
“Dat geldt voor ons beide, geen moment van twijfel! Want natuurlijk is het ons – ook als ouders - duidelijk dat we zo niet kunnen blijven doorgaan met het gebruik van fossiele brandstof. Kijk om je heen, deze prachtige plek moeten we ook weer doorgeven aan volgende generaties. Dat moeten we in evenwicht met de natuur doen.”